Bij Reliëf gaat het werk dóór. Wel anders dan voor de coronacrisis. Stafmedewerker Wout Huizing geeft een inkijkje in zijn werkweek, fragmenten die vooral getekend worden door digitaal overleg en trainen.
Wie mij een jaar geleden had voorspeld hoe mijn afgelopen werkweek er uit zou zien, had ik niet geloofd: 12 online meetings van in totaal bijna 40 uur achter het beeldscherm voor overleg, training en supervisie. Het zou voor mij ondenkbaar zijn geweest en ik zou vast gereageerd hebben met ‘dat nooit’. Ik ben niet zo van het digitale en geniet van de face-to-face ontmoetingen. Dat supervisie of training via beeldbellen mogelijk zou zijn, had ik met een ferm woord tegengesproken.
Maar nu zijn we een jaar verder. De wereld is veranderd en ik blijkbaar ook… Het werken met Microsoft Teams en Zoom gaat me steeds beter af. En wat ik vooral merk: het hindert me steeds minder. Het blijkt – zoals in de afgelopen week – heel goed mogelijk om prachtige momenten met mensen mee te maken.
Deze week stond voor mij vooral in het teken van de geestelijke verzorging. Op maandag supervisie met studenten in opleiding die persoonlijke verhalen delen en verkennen hoe zij ánderen kunnen begeleiden binnen de ouderenzorg, ziekenhuis of revalidatie. Een intensieve en diepgaande uitwisseling.
Open gesprekken waren er ook op de eerste trainingsdag van de vaardige geestelijk verzorger samen met mijn collega Marije Stegenga. Deelnemers die elkaar nog niet eerder hadden ontmoet durfden het al direct aan casuïstiek in te brengen waarin zij zich kwetsbaar opstelden om te kunnen leren. Aan het einde van de dag was er een heus ‘groepsgevoel’.
Hetzelfde gebeurde twee dagen later bij de training voor geestelijk verzorgers in de thuissituatie, samen met Marjo van Bergen. De ontdekking was hoe jouw persoonlijke geraaktheid mede bepaalt voor welke groep mensen iemand zich wil inzetten. Of dat nu is voor palliatief terminale patiënten, mensen die rouwen, vrouwen die slachtoffer zijn van (seksueel) geweld, mantelzorgers van mensen met dementie etc., je eigen biografie speelt daarin een rol.
De gesprekken die ik met collega Trijntje Scheeres-Feitsma begeleid met een zorgteam blijven me eveneens bij. Met hen was er een terugblik op het afgelopen jaar, getekend door corona. Wat betekende dat voor jezelf, je thuissituatie, het werken in het team, afscheid van cliënten? Tijd tekort om alle verhalen te delen.
En als klap op de vuurpijl gaf ik vier korte workshops tijdens de landelijke online kick-off van de startende ‘community onderwijs en zingeving’. In hele korte tijd durfden deelnemers – voornamelijk geestelijk verzorgers – het aan hun vragen en zoektocht te benoemen. Zij verkennen hoe zij anderen kunnen toerusten op het terrein van zingeving. Wat was er ook hier snel verbinding!
Ik zie er nog steeds naar uit dat het weer kan, elkaar ‘live’ ontmoeten. En tegelijk tel ik de zegeningen van de technische mogelijkheden. Daardoor kan het werk van Reliëf doorgaan en kunnen we zorg-professionals ondersteunen en trainen om in de praktijk van alledag menslievende zorg handen en voeten te geven. Deze week gaf daarvoor weer vele inkijkjes en was zo een mooi vervolg op een geslaagd jaarcongres van Reliëf op 5 maart over menslievende zorg in de praktijk! De werkweek begon met de online-terugblik als collega’s om te vieren dat ook dit digitaal was gelukt.😉
Moe, maar voldaan na zo’n week. Het werk gaat dóór vanuit huis vandaag de dag. Mijn conclusie is dat het ook digitaal van even grote betekenis is als daarvoor. Ik ben verrast! En dankbaar.
Wout Huizing, stafmedewerker Reliëf, maart 2021