De jonge dermatoloog in opleiding gaat voortvarend van start met een vraag over het plaveiselcarcinoom waar mijn vader een tijdje terug aan is geopereerd. Mijn vader kijkt haar wazig aan en mompelt een onsamenhangend antwoord. “U reageert een beetje anders” merkt de arts alert en enigszins verbaasd op. Ik besluit meteen maar te melden dat mijn vader haar vragen niet zo snel kan beantwoorden omdat hij dementie heeft. De houding van de arts verandert op slag van professioneel-correct naar warm-menselijk. “Wat fijn dat u dat zegt” is haar hartelijke en ietwat opgelucht klinkende reactie.
De rest van het consult verloopt prima. De arts complimenteert mijn vader met zijn keurige voorkomen wanneer we achtereenvolgens een jas, warm vest, gilet, stropdas, overhemd en hemd uit moeten trekken voor controle van de huid op zijn rug en borstkas. Als mijn vader zijn kans schoon ziet, en ook even zijn spataderen en krakende kaken ter sprake brengt, merkt ze lachend op dat deze klachten weliswaar buiten haar specialisme vallen maar dat ze best wat adviezen kan geven.
Met verhalen over zijn diensttijd en natuurlijk over mijn moeder die jarenlang als verpleegkundige in dit ziekenhuis heeft gewerkt, wordt het een enigszins chaotisch maar ook ontspannen en gezellig consult. Het stemt me blij maar doet me tegelijkertijd beseffen dat er nog een wereld te winnen valt als het gaat om het contact met mensen met dementie. Zeker wanneer zij zich met heel andere medische klachten melden op één van de specialistische poli’s van een ziekenhuis.
Natuurlijk is het voor specialisten en andere zorgverleners lang niet altijd meteen duidelijk wanneer zij te maken hebben met een patiënt die, naast andere aandoeningen, ook aan dementie lijdt. De kans dat dit gebeurt, met steeds meer mensen die een hoge leeftijd bereiken, wordt echter steeds groter. Meer bewustwording op dit gebied juich ik dan ook van harte toe. Mijn vader is zelf gelukkig erg open over zijn ziekte. Dat maakt het voor de mensen om hem heen een stuk eenvoudiger om hem op een goede manier te benaderen.
Ook deze arts blijkt uitstekend in staat om haar communicatie op mijn vader af te stemmen. Na het consult bedankt mijn vader haar met een spontaan luchtkusje voor de goede zorgen. Ze is zichtbaar geroerd. Met genoegen sla ik dit tafereeltje gade. Warm, menselijk contact; dat doet ons allemaal goed.