Die woorden kwamen weer in mijn gedachten de afgelopen weken. Was het bluf? Overschatting van mezelf? Of klopt het écht?
Ik denk oprecht dat laatste. Wat heb ik in de afgelopen paar weken veel geleerd!
Op 6 mei was de laatste dag van de training ‘specialisatie geestelijk verzorgers thuis’. Met Marjo van Bergen – zelf o.a. geestelijk verzorger in het aardbevingsgebied in Groningen – en 10 deelnemers kreeg ik inzicht in wat er allemaal speelt bij de nog prille ontwikkeling van geestelijke verzorging thuis. De verschillen in de regionale aanpak van de landelijke regels bijvoorbeeld. Maar zeker ook hoe je als geestelijk verzorger contacten legt en een netwerk op kunt bouwen. En hoe sluit je aan met je taal in contacten met diverse professionals in het sociale domein? Welke thematieken raken jezelf en wat betekent dit voor de wijze waarop je in gesprek bent met mensen die een beroep op je doen? Op deze derde online trainingsdag ontvouwden de deelnemers hun concrete plannen vol nieuwe initiatieven. Wat een visie en bevlogenheid zag ik om je in te zetten voor zeer kwetsbare mensen. Om de wereld een beetje mooier te maken en lijden van mensen te verlichten. Grote inzet in de begeleiding hoe om te (kunnen) gaan met moeite en zorgen in het leven. Ik luister, kijk en leer!
Een weekje later sta ik samen met Reliëf collega’s stil bij de vraag hoe intramuraal werkende geestelijk verzorgers hun ‘rol als ethicus’ kunnen invullen. Bij de training ‘de vaardige geestelijk verzorger’ stimuleerde collega Trijntje Scheeres – Feitsma de deelnemers om kansen te zien op alle niveaus binnen een zorgorganisatie om ethische dilemma’s te herkennen én bespreekbaar te maken. Ethiek is overal aanwezig als je ogen daarvoor open gaan. Collega Marije Stegenga gaf in de middag voorbeelden over compassiemoeheid en morele stress bij zorgprofessionals: zij ervaren soms een kloof tussen hun eigen waarden en de weerbarstige realiteit van de alledaagse zorgpraktijk. Je zag hoe de deelnemers volop ideeën kregen hoe zij binnen de eigen zorgorganisatie de aandacht voor ethiek kunnen agenderen, ook in een adviserende rol richting management. Wat een feest om een training van mijn collega’s te krijgen! Ik luister, kijk en leer!
En dan een week later een train-de-trainer dag met Marco Otten, didacticus aan de UvH. Elf geestelijk verzorgers willen zich (verder) ontwikkelen om anderen te scholen. Sommige brengen al een vracht aan ervaring mee én in. Nadenken over talloze thema’s die bij trainen aan de orde zijn: hoe bouw je een training op? Hoe formuleer je doelstellingen en check je die? Hoe ga je om met onverwachte situaties? Hoe reageer je als een opdrachtgever eisen stelt die niet realistisch zijn? Hoe mensen bewust(er) maken van levensvragen en zo bijdragen aan kwaliteit van welzijn en zorg? Het basisboek voor deze training (Hoe-boek voor de trainer) zet vele aspecten op een rij. En als docent ‘moet’ je je deze publicatie ook eigen maken…De titel van deze leergang is goed gekozen: Zinvol trainen. Ik luister, kijk en leer!
En dan zeg ik nog niets over de supervisiegesprekken, die o.a. gaan over samenwerking met andere disciplines, keuzes die je voortdurend moet maken in het werk. Wat je drijft en draagt. Hoe uit eigen inspiratiebronnen te putten in het omgaan met het vele lijden dat je meemaakt. Stilstaan bij de effecten die corona heeft op patiënten/ cliënten én jezelf. Ik luister, kijk en leer!
Zo maar een aantal fragmenten uit het veelzijdige werk bij Reliëf met deze keer de nadruk op de contacten met geestelijk verzorgers. Minstens zo inspirerend zijn de observaties in de zorgpraktijk of een interview voor Zin in Zorg. De lijst is lang.
Kortom, ik volg ontwikkelingen in de zorg. Ik denk mee over de professionalisering en profilering van de geestelijke verzorging. Ik school me verder in het trainersvak. Ik verdiep me in mensen. Het klopt: werkend word ik wijzer!
Wout Huizing